หมาหยอง เป็นหมาพันธ์ผสมที่ประหลาดเอาการ เพราะเป็นส่วนผสมของ อัลเซเชี่ยน และ ดัชชุน เลยรูปร่างหน้าตาเป็นอัลเซเชี่ยน แต่เตี้ยแบบดัชชุนและนิสัยเหมือนดัชชุนไปด้วย แต่ร้อยทั้งร้อย ไม่เคยมีใครเดาถูกว่า พันธ์ไหนเป็น พ่อ พันธ์ไหนเป็นแม่ เพราะ พ่อหมาหยอง(โอเล่)เป็นดัชชุนคาสโนว่า สามารถ เผด็จศึกแม่หมาหยอง(หมูหวาน) ที่เป็นอัลเซเชี่ยนได้สำเร็จ พี่น้องท้องเดียวกันของหมาหยอง ได้ลาโลกใบนี้ไปหมดแล้ว เหลือตัวสุดท้ายของรุ่น ซึ่งเราก็ได้แต่นึกกันว่ามันจะ ตามพี่น้องมันไปเมื่อไหร่ และแล้ววันนั้นก็มาถึงจนได้
หมาหยอง มาอยู่ กะเราตั้งแต่ปี 2000 จำได้ว่าปีนั้นมีฟุตบอลซักรายการนึง น่าจะเป็น Euro 2000 พี่ที่ Office บอกว่าเนี่ยหมาที่บ้านคลอดลูก เลยคุยกะแฟน(ในขณะนั้น และกลายมาเป็น ภรรยาในขณะนี้) ว่าอยากได้ลูกหมามาเลี้ยงไหม เลยพากันไปดูตัว ตอนแรกเมื่อได้คุยถึงต้นกำเนิดของ หมาหยอง ก็ขำๆ ว่าเออ มันแปลกดีแฮะ ไปเจอตัวก็เห็นว่าน่ารักเอาการ และเป็นตัวแรกที่เดินเข้ามาหา เราเลย รับมาอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นพักอยู่หน้ามหาวิทยาลัยที่โคราช เลี้ยงได้ซักพักพอโตขึ้นหน่อย ก็ส่งไปอยู่ กับ ว่าที่พ่อตาแม่ยาย(ในขณะนั้น) ที่ตราด ก็เป็นหมาที่รักของพ่อตาแม่ยาย เพราะเก่งมาก สู้กับงูเห่า , ตะขาบ หลายต่อหลายตัว เลยทีเดียว
หมาหยองก็อยุ่ที่ตราดหลายปีดีดัก จนปีที่แล้ว เราให้พ่อตากับแม่ยายมาอยุ่ด้วยกันที่บ้านในจังหวัดปทุมธานี มันก็ได้กลับมาอยู่กับเราอีกครั้งนึง แต่ก็แก่ไปมาก แต่ยังร่าเริงเหมือนเดิม ชอบเห่าให้เรา เตะลูกบอล ลูกที่เห็นในรูปนี่แหละ แล้ววิ่งไปคาบ จนเหนื่อยไปเอง(คนเตะ) อยู่บ้านปทุมก็ยังสร้างวีรกรรม กัดงูได้อีกตั้ง สองสามตัว เป็นหมาที่ได้อภิสิทธิ์ที่สุดในบ้าน สามารถเข้ามานอนข้างในบ้านได้ เวลาฝนตก ฟ้าร้อง (กลัวเสียงฟ้าร้อง และ ประทัดมาก หากมีฟ้าร้อง , ประทัด หรือ พลุ จะเห่า และเอาเท้าเคาะประตู ขอเข้ามาอยู่ในบ้าน ซึ่งก็ยอมมันทุกที)
จนกระทั่ง เกิดวิกฤติการณ์ น้ำท่วมใหญ่ของประเทศไทยเมื่อเดือน ตุลาคม 2011 เราต้องอพยพ กลับมาอยู่ลำพูน เมื่อวันที่ 24/10/2011 ต้องหอบหิ้วหมาทั้งหมด(หมาหยอง , นาโอมิ , จินตรา) มาด้วย หมาหยองต้องเดินลุยน้ำพอสมควร ก่อนที่จะมาถึงที่ปลอดภัย แล้วยังต้องเดินทางไกลกว่า 700 กิโลเมตรมาหลังรถกระบะ เพื่อมาบ้านที่จังหวัดลำพูน พอมาถึงบ้าน ก็สังเกตว่า หมาหยองดูอ่อนแรงไปมาก ถึงแม้จะยังชอบเล่นลูกบอลอยู่ แต่มีอาการเหนื่อยหอบ และไม่ค่อยวิ่งเหมือนเคย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็เริ่มหอบหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่ยอมกินอาหาร และมีอาการท้องมาน เลยพาไปหาหมอ ตรวจดูว่าเป็นอะไร หมอแจ้งอาการว่าเป็นท้องมาน(มีน้ำในร่างกายเยอะ) และเป็น พยาธิหนอนหัวใจ(เอ็กซ์เรย์แล้วพบว่าหัวใจโต) ฉีดยารักษาแล้ว กลับมาบ้าน ก็ร่าเริงได้วันเดียว วันถัดมาอาการก็กลับไปแย่ลงอีก เลยพาไปโรงพยาบาลสัตว์ที่เชียงใหม่ ให้น้ำเกลือ และสวนให้ฉี่ออกมาเพื่อลดอาการบวมน้ำ หมาหยองอยู่โรงพยาบาลก็ดูร่าเริงดี อยู่ได้ห้าวันจึงรับกลับมาบ้าน เมื่อสองวันก่อน อาการก็ยังดูปกติแต่ยังมีอาการหอบเหมือนเคย
เมื่อคืน ดูหมาหยอง กระวนกระวายไม่อยู่นิ่ง เดินไปมา หาทุกๆคน และไม่ยอมนอน ภรรยาต้องไปปลอบ ถึงจะยอมไปนอนในที่ที่จัดไว้คืนนี้ฝนตกทั้งคืน พอรุ่งสาง พ่อตาก็เดินมาเคาะประตู บอกว่าหยองตายแล้ว ที่หน้าประตูห้อง ดูเหมือนมันจะพยายามไปหาพ่อก่อนตาย พ่ออุ้มหมาหยอง ออกมาข้างนอกบ้าน บอกว่าเจอมันนอนหน้าประตูมีเลือดออกที่ปาก จับดูเลยรุ้ว่ามันตายแล้ว เลยจับหมาหยองใส่เสื้อตัวเก่ง(กันหนาว) แล้วเอามานอนบนเบาะ เอาลูกบอลที่ซื้อมาใหม่ที่ซื้อมาให้เล่นตั้งแต่มาถึงลำพูนวันแรกมาวางเพื่อฝังไปพร้อมกับมัน ลูกพี่ลูกน้องก็มาช่วยขุดหลุมเพื่อจะฝังมันที่สวนหลังบ้าน ซึ่งมีร่างของหมารุ่นพี่ๆมันฝังอยู่ก่อนหน้านี้ หมาบู , หมาบี , หมาบุ๋ม , หมาเบนจี้ (ที่บ้านลำพูนตั้งชื่อหมาเป็นซีรี่ย์ บ. ใบไม้) ประมาณแปดโมงเช้าก็ฝังร่างหมาหยองเสร็จเรียบร้อย แดดก็สว่างฟ้าใส ในที่สุดก็หมดรุ่นของมัน คงหาไม่ได้อีกแล้วหมาพันธ์ผสมแบบนี้
ไปดีเถอะนะเจ้าหมาหยอง เจ้าหมาทรหด อยู่มา 11 ปี เดินทางไป 4 จังหวัด(4 ภาค) สุ้กับงูเพื่อปกป้องบ้านหลายต่อหลายตัว และ สร้างความสุขให้กับครอบครัวเรามานาน จากไปในวันพระ วันลอยกระทง อย่างสงบ
* ภรรยาเศร้ามากเห็นรูปไม่ได้ ร้องห่มร้องไห้เลย
** ถ้ามันอึดอีกซักวันจะเท่มากมาย 11/11/11
